ჩვენ მალევე ამოვალაგეთ ბარგი და დაღლილ დაქანცულებს არაფრის თავი რო აღარ გვქონდა მივწექით და ეგრევე მიგვეძინა :დ შუაღამე იყო როცა გამეღვიძა და ჩაიი მომინდა...საწოლიდან ავდექი,მაგრამ რაღაცას შევეჯახე და საშინელი ხმაური გამოვიწვიე...აბაა 1,2,3 –დაა თაკო შემოვიდა ოთახში ( ღამის პერანგით და თვალების ფშვნეტით) –შენ ამერიკაშიც ვერ მშვიდდები ხო? –გადი მიდი მოდი...შენ თავში ტვინი გაქვს? ოთახიდან ეგრე როგორ გამოყავი ცხვირი? ტანსაცმელზე დაიხედა –ოო არ გკიდია? მაინც ღამეა ვინ დამინახავს –ეჰეე.... –წავალ ეხლა მე და აღარ გამაღვიძო ოთახიდან გავიდა,მე კი მარტო დავრჩი ჩემს ფიქრებთან...
ბოლოს როგორღაც ისევ დაძინება გადავწყვიტე...მაგრამ საათის ისრების წიკწიკი მიშლიდა ნერვებს,ამ ხმას ვერასოდეს ვიტანდი,სულ მაფორიაქებდა...ბოლოს ბალიშები დავაწყვე ზევიდან და ცოტა უშველა...მალევე დამეძინა,მაგრამ ღამე ორ წუთში გავიდა სანამ ანი თავზე დამადგებოდა –ადეექი ძილისგუდა,დღეეს მაინც პირველი დღეა და აარ დავაგვიანოთ -მოკლედ რამდენი დღეა პირველი...კაი ჰო მოვალ :დ ტანსაცმელი ავარჩიე და გოგონებს მივაკითხე ოთახში,ესე გამოიყურებოდნენ
თაკო
მე (მარი) მე უფრო სადად მეცვა... –ჰაა გამოპრანჭულან გოგოები –არც შენ ხარ ნაკლები – ანი –ენა გამომიყო და გაიქცა –სად გამექცევი,არ გვეჩქარებოდეს ნახავდი –ვაიმე რომელია? –თაკო (აქ დროზე არ ვამახვილებთ ყურადღებას =)))
–8 დაიწყოო – მარი –უიმეე...წამოდით დროზე – ანი...–არადა ჯერ შვიდის ნახევარი იყო. –აბა გოგოებო საათს დახედეთ – მე –იდიოოტოო....–თაკო –აბა ეხლა ანის დევნის თავი მქონდა?–და სამივემ კარგად ვიცინეთ –ის მაინც იცით ვესთვუდის ქუჩა სად არი? –ან –ვაიმეე ხოო სად მივდივართ? –თაკო –გავაჩეროთ გოგო ტაქსი და წაგვიყვანს... –მარი რო არ გვყავდეს :დ ტაქსი გავაჩერეთ და ძვლივს გავაგებინეთ სად გვინდოდა წასვლა...ჩავჯექით,დავიწყეთ ახლა ლაპარაკი –სკოლის მერე რა გავაკეთოთ? – ანი –ჯერ სკოლაში მიდი – თაკო –ხოოო ... ნეტა როგორ შევეწყობით –მე –იმედია ისეთი სულელები არ იქნებიან....აუ ეხლა რა უნდა ვქნათ ამხელა ქალაქში ... –ანი –გოგოებო მოვედით...–წინ ძალიან მაგარი შენობა "გადაგვეღობა"...თვალს ვერ მოსწყვეტდი
ტაქსიდან გადმოვედით და დავადეთ თავი –ეი ქალბატონებო ფული? –ვაიმე ხო ფული...–თაკო –გვაპატიეთ ძალიან დაბნეულები ვართ –მე...ფულიც მივეცით... ნელა გავიარეთ შესასვლელი გზა,კარებამდე კი ბევრი ბავშვები იყვნენ –ვაიმეე...გული :დ–ანი –ო დაიცა რა...–თაკო –ეხლა მთავარია დირექტორის კაბინეტს მივაგნოთ – გზააბეულებივით დავრძწოდით იქით–აქეთ და ბოლოს ძვლივს მივაგენით კაბინეტს...
| 
305
602
28
