შენ გაზაფხულის სურნელებას მოჰყევი დედი, 

რომ შენს გარეშე იებს მოსვლა ვერ გაებედა. 

სხვა სილამაზე არრა არის ამაზე მეტი, 

თვალებიანად რომ მიღიმი ყოველთვის,დედა! 

რომ ფაქიზ სულში დაცურავენ აისბერგები, 

მზე და ღრუბლები, ოცნებები, ნატვრები, მე და ... 

ისე დიდი ხარ, არასოდეს არ დაბერდები, 

ისე წმიდა ხარ, როგორც ლოცვა , ძვირფასო, დედა! 

მე ჩენს ბავშვობას სარკესავით ვუმზერ თვალებში 

და მეშინია შემოპარულ თმაში ჭაღარის... 

შენ დაიბადე უსასრულო ოკეანეში, 

ჩემი ბავშვობა უტიფარი, აი, აქ არის. 

მოვალ ისე,რომ მოგიტანო მთელი სამყარო, 

გითხრა ის, რასაც ვერასოდეს გიმღერებს გედი. 

მე ნაადრევი გაზაფხული მინდა გახარო: 

-ყოჩივარდები შემოსულა, შეხედე, დედი! 

შენ ოქროსყანის სურნელებას მოჰყევი, თითქოს, 

რომ შენს გარეშე იებს მოსვლა ვერ გაებედა, 

ამაზე მეტი სილამაზე , რა უნდა იყოს, 

თვალებიანად რომ მიღიმი ყოველთვის ,დედა!

დე, იცი...

ღამით ცრემლი მომდის ხანდახან

და გარინდებულ სიმარტოვეს ტუჩებზე ვითლი,

ჩემი ცხოვრების ის ეტაპი უკვე დამთავრდა

და ყოველ დილით, მაკიაჟით მე ფერებს ვიცვლი.

დე, იცი...

მე მაჩუქეს, აპრილის კაბა

და არათითზე წამომაცვეს მბზინავი რგოლი,

მე გავიზარდე თუ ის კაბა დაპატარავდა

არ ვიცი, 

მაგრამ მის ნაფლეთებს ყოველდღე ვწონი.

დე, იცი...

მტკივა სისხლისაგან დაცლილი გული,

ლიბრგადაკრული თვალის ჭრილით ვეღარას ვხედავ,

საწოლზე კუტი ლავაშივით პირქვე გართხმული

რიჟრაჟით ისეც გახუნებულ ოცნებებს ვღებავ.

დე, იც ი 

აღარ მინდა დავხუჭო თვალი,

აღარც ჯიუტი შეგრძნებების მოგერიება,

უნდა გამიგო, ზოგჯერ უნდა გავიღო ხარკი

და მისთვის ზოგჯერ ზედმეტია მონანიება.

დე,იცი...

დასაწყისი შენა ხარ მხოლოდ

და შენი სუნთქვა ყოველ ღამით, ჩემს ატირებას

ნასკვავს ნერვებად და უაზრო ცხოვრების ბოლოს

მე...

გათელილი ბავშვობისთვის გთხოვ პატიებას.

დე, იცი...

შ ე მ ო დ გ ო მ ა მოვიდა მგონი..